روش های از بین بردن تیک عصبی 

روش های از بین بردن تیک عصبی 

تیک عصبی نداریم!

تیک یک سری حرکات نیمه ارادی در فرد تاحدی قابل کنترل است و اگر از شخص بخواهید آنها را انجام ندهد، میتواند تا مدتی این کار را نکند اما هر حرکت ناگهانی تیک نیست و حتی فرد میتواند مشکلات دیگری داشته باشد. مثلا در اختلالی مانند اختلال کره، فرد بدون هیچ اراده ای حرکاتی را انجام میدهد و نمیتواند آن را کنترل کند تیک معمولا کلیشه ای است یعنی هربار که تکرار میشود، دقیقا مشابه حرکات قبلی است و اینطور نیست که هر دفعه حالت خاصی داشته باشد اما اختلالات دیگر قابل پیشبینی نیستند و نمیتوان حدس زد که حرکت بعدی چیست.

تیک تقسیم بندی دارد

با این تعریف تیک به ۲ نوع ساده و مرکب تقسیم میشود. تیک ساده شامل فقط یک حرکت است؛ مثلا وقتی فرد چشمش را میبندد یا موهایش را میکشد، اما فرد مبتلا به تیک مرکب چند حرکت را پشت سر هم انجام میدهد؛ مثلا هم چشم میزند، هم لبش را تکان میدهد و هم دستش را حرکت میدهد. در تیک مرکب یک سلسله حرکات مرتب تکرار میشود. علاوه بر تیک ساده و مرکب تقسیم بندی دیگری هم درباره تیک وجود دارد؛ تیک صوتی و تیک حرکتی.

تیک ساده را درمان نکنید!

براساس آمار ۵ تا ۱۰ درصد کودکان بین دهه اول و دوم زندگی به تیک ساده مبتلا میشوند. این کودکان ممکن است عادتهای خاصی داشته باشند و مثلا مدام گلوی خود را صاف کنند یا سر و چشم خود را حرکت دهند. وقتی اطرافیان این حرکات را در کودک میبینند، ممکن است با خودشان فکر کنند علامت خوبی نیست و سلامت او در خطر است به همین دلیل مدام به والدین کودک تذکر دهند که او را نزد پزشک ببرند. در این شرایط والدین نیز به کودک فشار وارد می‌کنند که انجام این حرکات را متوقف کند یا اینکه کودک را نزد روانپزشک میبرند تا مشکلات روانی درونی او را پیدا کنند در حالی که تمام این اقدامات بیهوده است. تیک ساده هیچ خطری ندارد بلکه عادتی است که بعضی از کودکان دارند و تا جایی که ضرری به کسی نزده هیچگونه مداخله درمانی نیاز نیست.

دارو عوارض دارد

از آنجا که برخی والدین بیماری تیک را یک بیماری جدی میدانند و فکر میکنند در صورت مداوا نشدن مشکلات زیادی متوجه فرزندشان است، به پزشک اصرار میکنند که دارو تجویز کند. داروهایی وجود دارند که تیک را کاملا متوقف می‌کنند ولی متاسفانه گاه ضررشان از خود تیک بیشتر است و در برخی موارد مصرف آنها در درازمدت میتواند باعث بروز اختلالات حرکتی شدید شود. این اختلالات حرکتی برخلاف تیک قاب لدرمان نیستند و ماندگار خواهند بود. مثلا مصرف داروی »هالوپریدول« تیک را متوقف می‌کند و باعث میشود والدین حس کنند موفق شده اند کودک مبتلا به تیک را درمان کنند اما باید توجه داشته باشند که کودکشان به دلیل عصبی دچار تیک نشده است و کودکی که تیک دارد لزوما از کودکی که تیک ندارد، عصبی تر نیست و این وضعیتی است که فرد دارد و مشکلی به وجود نمی آورد.

به روانپزشک مراجعه کنید

اگر والدین تردید دارند که کودکشان دچار تیک شده یا اختلال حرکتی خاصی پیدا کرده، تنها راه تشخیص مراجعه به روانپزشک است. او با معاینه دقیق و بررسی کافی میتواند بگوید که کودک تیک دارد یا نه حتی اگر تشخیص پزشک تیک بود هم بهتر است والدین اصرار به تجویز دارو نداشته باشند مگر اینکه تیک شدید باشد یا با سایر اختلالات روانپزشکی همراه باشد، که تشخیص این امر با روانپزشک است.

تیک شدید باید درمان شود

یکی از انواع شدید تیک که در کودکان دیده میشود، بیماری ژیل دالتوره است. در این بیماری تیک خیلی شدید است و مجموعه ای از تیک‌ها به دفعات زیاد در آن تکرار میشوند. یعنی ممکن است بیمار دست راست خود را در هوا تکان دهد و بعد سرش را عقب و جلو کند. در بیماران مبتلا به ژیل دالتوره تیک‌های صوتی هم دیده میشوند. مثلا بیمار مدام گلوی خود را صاف می‌کند یا صداهایی از خودش درمیآورد اما این بیماری نادر است و با حالت تیک که ۵ تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا میکند، قابل مقایسه نیست.