تفاوت دیابت نوع یک و نوع دو چیست؟ 

تفاوت دیابت نوع یک و نوع دو چیست؟

فرق بین دیابت های نوع یک و دو در چیست؟
دیابت نوع یک و دو با هم تفاوت های زیادی دارند،اما باید بدانید که هر دو بصورت ارثی به افراد منتقل میشوند. نوع درمان آنها نیز تفاوت دارد. مبتلایان به دیابت های نوع اول و نوع دوم با مشکلاتی مرتبط با انسولین دست و پنجه نرم می‌کنند، اما چالش های آنها تفاوت هایی با هم دارند.

در «نوع اول» دیابت، به طور کلی افراد با کاهش انسولین مواجه میباشند اما در نوع دوم این مریضی مبتلایان قادر به بهره گیری موثر از انسولین موجود در بدن شان نیستند که می‌تواند به دلایلی چون عدم ترشح کافی انسولین یا مقاومت سلول های بدن شان در جذب انسولین باشد.

دکتر «سارا رتینگر»، از متخصصان غدد مرکز سلامت «سنت جانِ» در سانتا مانیکای کالیفرنیا، میگوید: “نوع اول دیابت، به شدت به شرایط ژنتیکی وابسته هست اما بدان معنا نیست که تمام دوقلوها یکسان به دیابت مبتلا میشوند. تصور میشود که عوامل محیطی نیز می‌تواند در ساخت انسولین توسط غده پانکراس موثر باشد.” وی در مورد دیابت نوع دوم میگوید:

“اما نوع دوم دیابت وابستگی های بیشتری به عوامل ژنتیکی دارد و ترکیبی از ژنتیک و محیط میتواند پیچیدگی هایی را در آن به وجود آورد. در افرادی که اعضای درجه یک خانواده شان به دیابت نوع دوم ابتلا دارند، ۵ تا ۱۰ درصد ریسک ابتلا به این مریضی در آنها در مقایسه با افراد همسن و هم وزنی که تاریخ کوتاه خانوادگی مشابهی ندارند، افزایش پیدا می‌کند.”

بر زمینه گزارشات سه سال پیش انجمن «ملی دیابت ایالات امریکا» ۲۹٫۱ میلیون آمریکایی به دیابت مبتلا میباشند. در این میان، یک نفر از چهار نفر آنها، از این شرایط ناآگاه اند. شیوع این مریضی در بین سیاهپوستان غیر هیسپانی، هیسپانی ها و بومیان بزرگسال آلاسکا یا سیاهپوستان آمریکایی در مقایسه با بزرگسالان سفیدپوست هیسپانی دو برابر اکثر هست. در بین افراد ۶۵ سال به بالا نیز از هر چهار نفر، یک نفر به دیابت مبتلاست.

هر دو نوع مریضی دیابت در سراسر دنیا در حال افزایش هست. ۹۵ درصد از موارد درمان شده، بزرگسالان مبتلا به نوع دوم دیابت میباشند. نوع دوم دیابت در بین کودکان بسیار نادر هست اما در بین بزرگسالان در حال افزایش هست.مردان نیز در مقایسه با زنان، در معرض ابتلای اکثر به هر دو نوع دیابت قرار دارند.

پروفسور «مارینا باسینا»، از مشاوران دانشگاه استفورد، می‌گوید: “هر دو جنس زن و مرد، در دوران کودکی در معرض نوع اول دیابت قرار می‌گیرند اما در دوران بزرگسالانی، این احتمال در مردان با افزایش بیشتری همراه هست.”وی احتمال اکثر ابتلای مردان به نوع دوم این مریضی را به دلایلی چون سبک زندگی، اضافه وزن و پراکندگی چربی در بدن خصوصا در ناحیه شکم میداند.

هر دو نوع دیابت ممکن هست در هر سنی به وجود آیند. با آنکه نمیتوان از دیابت نوع اول پیشگیری به عمل آورد اما با رژیم خوراکی و سبک زندگی به راحتی میتوان از بعضی از موارد نوع دوم آن پیشگیری به عمل آورد. اضافه بر این شواهد جدیدی نشان داده اند که نوع دوم پس از درمان ممکن هست دوباره بازگردد.

پروفسور «جنیفر هایثه» استادیار دانشگاه کلمبیا می‌گوید: “از آنجایی که مبتلایان به نوع اول دیابت، انسولین ساخت نمیکنند، این امر میتواند آنها را از جذب گلوکز ناتوان گرداند و گلوکز همان منبعی هست که برای ساخت انرژی مورد بهره گیری قرار میگیرد. داروهای خوراکی فراوانی برای درمان نوع دوم دیابت وجود دارند با این حال اگر مریضی پیشرفت کرده باشد، بیمار ناگزیر به بهره گیری از انسولین خواهد بود. نوع دوم دیابت با ورزش و رژیم خوراکی قابل بازرسی هست.”

پروفسور باسینا، درمان نوع اول دیابت را چالش برانگیز میداند و توضیح می‌دهد: “افراد مبتلا به این نوع از دیابت با کمبود انسولین مواجه میباشند و در تمام طول عمر نیاز به انسولین درمانی دارند. این افراد یا ناگزیر به تزریق هرروز انسولین میباشند یا این که با قرار دادن «پمپ انسولین» در زیر پوست شان در تمام مدت شبانه روز اندکی انسولین را دریافت می‌کنند.

افراد مبتلا در تمام طول شبانه روز با ورزش و رژیم خوراکی باید میزان انسولین بدن را در حالت تعادل نگه دارند.”وی می افزاید: “اگرچه پیشرفت هایی در این زمنیه انجام پذیرفته شده و وسایل و تجهیزات فراوانی به بازار آمده اما بار اصلی آن همواره بر دوش بیمار هست. پژوهش های فراوانی برای یافتن راهکارهای درمان این مریضی در حال انجام میباشند.”

اگرچه هر دو نوع این مریضی مخاطراتی همچون آسیب به کلیه، چشم ها، قلب و مغز را برای مبتلایان به آن دارد، بدان معنا نیست که تشخیص لزوما با پیچیدگی هایی همراه باشد.دکتر ریتنگر می‌گوید: “عدم نظارت قند خون و با گذشت زمان طولانی می‌تواند آسیب هایی را به دنبال داشته باشد که حتی در بین افرادی که سبک زندگی آنها در بالاترین کیفیت نیز قرار دارد.

دیده میشود هر اندازه که مراجعه فرد به دکتر به موقع و اکثر باشد می‌تواند راهنمایی مفیدتری در ارتباط با قند خون دریافت کند. بهتر هست اینکار پیش از آنکه قند خون از نظارت فرد خارج شود انجام پذیرد.”وی می افزاید: “زمانی که بیماران دائم به ما مراجعه میکنند، میتوانیم نشانه های نخست ابتلا به این مریضی را تشخیص دهیم

و نظارت بهتری بر آن داشته باشیم.” وی خوشبینانه معتقد هست: “مراجعه کنندگان ما باید قادر باشند که روند زندگی سلامت، خوشحال و طولانی داشته باشند.”